Wat een voorrecht om voorzitter te mogen zijn van de oudste vereniging boven het Noordzeekanaal!
Ik was 8 toen ik dwarsfluit ging spelen en les kreeg van Annet Westerink. Daar is mijn liefde voor de muziek en mijn instrument begonnen. Ondertussen ben ik ruim 30 jaar lid van Schagens Harmonie. Ik woon al 18 jaar niet meer in Schagen, maar nog steeds ga ik iedere woensdagavond trouw naar de repetitie. Bijkomend voordeel is een gezellige avondmaaltijd bij mijn ouders thuis!
Voor een interview voor het Schager Weekblad vroeg Hans Duin mij laatst: “Wat wens je voor Schagens Harmonie?”. Ik wens dat wij, als Schagens Harmonie, nog vele jaren een begrip blijven in Schagen. Dat we de jaarlijkse dodenherdenking met onze koralen mogen begeleiden, maar ook dat we (weer) welkom zijn bij de intocht van de Avondvierdaagse of op de dag dat Sinterklaas aankomt in Schagen. Maar ook zeker dat we onszelf én ons publiek iedere keer weer kunnen trakteren op mooie muziek, leuke samenwerkingen en verrassende nieuwe projecten.
Ik kan nu terug kijken op de afgelopen 150 jaar Schagens Harmonie (waarvan ik zelf dus 20% lid ben), maar liever kijk ik vooruit naar de komende jaren.
2019 hebben we helemaal vol gepland en we zijn druk bezig met alle voorbereidingen die daarmee gepaard gaan. Maar ook voor 2020 zijn de eerste plannen alweer in de maak. Gaan we een derde editie van Op de Beun organiseren? Zullen we optreden in De Vest in Alkmaar? Gaan we door met onze opzet van werken met projectleden? Plannen genoeg, maar nog niet alle antwoorden zijn duidelijk. Zin hebben we zéker!
Maar wat maakt muziek maken nou zo mooi dat ik, en met mij vele anderen, dit al zo lang volhouden. Ik zie het als een teamsport. Je bent samen aan het bouwen aan één geheel. Iedere stem, iedere muzikant, iedere noot én iedere rust is even belangrijk. Alleen als we samen spelen en aan de stok van de dirigent hangen maken we écht samen muziek. De momenten dat alles klopt, bezorgen mij kippenvel en soms zelfs tranen in mijn ogen. Dat laatste kan dan wel eens een uitdaging zijn, je moet per slot van rekening wél je noten kunnen lezen.
Muziek ís voor mij gevoel. Zonder vooroordelen. Zonder dat je na kan denken. Tijdens het spelen staan mijn gedachten uit en kan ik alleen maar voelen. Hoe bijzonder is het, dat iemand die in Japan woont, een totáál ander alfabet heeft dan wij hebben, exact dezelfde muziek kan lezen en spelen als wij hier. Muziek kent geen onderscheid in rassen, geloof, achtergronden en sociale klasse. Muziek is eerlijk. Muziek is mooi.
Ik hoop nog vele jaren muziek te maken. Én ik hoop dat u geniet van onze “glossy”.
Delphine Balink-Hogenes, voorzitter Schagens Harmonie